معنی شعر در بیابان خشک و ریگ روان تشنه را در دهان چه در چه صدف

معنی :

برای فرد تشنه در بیابان خشک و بی روح ، صدف و جواهر اهمیتی ندارند چرا که نمی‌تواند جواب نیاز جسمی او را بدهد. حتی اگر آن فرد ثروتمند و کمربند او زرین باشد اما بی توشه باشد ، به هر حال از پا می افتند و پاسخ نیاز او را نمی دهد

مفهوم :

چیزهایی در دنیا وجود دارند که با ارزش بالایشان در مواقعی از زندگی برای بعضی از افراد بی ارزش اند مانند :

ثروت بدون سلامتی جسم یا روح

باید این را بدانیم که روح انسان جوابگوی تمام نیاز های معنوی و دنیوی انسان است و مادیات فقط بخش محدودی از سوالات و نیاز های ما را پاسخ میدهند اما روح و توحید و شناخت خود و خدا ، گستره پاسخگوی نامحدودی از نیاز های ما را در بردارد

چه بسا هستند کسانی که میدانند اما انکار می‌کنند و خودشان را با مادیات سرگرم میکنند چرا که نمی‌خواهند وجدانشان تحت تاثیر قرار بگیرد و توانایی روبه رویی با آن را ندارند.

برداشت من اینو میگه ک میگه برای مرد از پا افتاده ناتوان در دل بیابان فرقی نمی‌کند که چه همراه داشته باشد. حال میخواهد طلا باشد یا مروارید و اشیا گرانبها یا چیز های دیگر بی ارزش، آنچه در آن شرایط برای آن ارزش دارد و او را نجات می‌دهد آب و غذا است نه چیز دیگری.

در بیابان خشک و سوزانی که هیچ جنبنده ای توان زندگی ندارد،برای کسی که تشنه و گرسنه است،چه مرواریدهای زیبا و چه صدف گران بها جای آب عذا را نمیگیرد.

ب؟

پگ

انسان تشنه و گرسنه در بیابان بی آب و علف برایش فرقی ندارد که در دهانش مروارید باشد یا صدف.

شخص بدون خوراک و آذوقه هم که از پا در بیاید مهم نیست که کمربندش پر از طلا و جواهر باشد.

کسی که(انسانی که)گرسنه و تشنه است در آن زمان فقط به اب و غدا نیاز دارد نه مروارید و صدف،و کسی که بدون آذوقه به سفر می رود دیگر برای او کوزه سفالی و کمربند طلا و جواهر مهم نیست و در ان زمان هیچ فایده ای برای او ندارد

نمیدونم

کاش دوستان نظرات خودشون را اعلام کنند

دربیابان خشک بی روح کسی که تشنه بی آب در انجا پلاس است چه به صدف مروارید است انسانی که تشنه گرسنه باشد براش فرقی ندارد که صدف بخورد یا مروارید کسی هم بدون آذوقه غذا به سفر و وقتی از پا میوفته دیگر چه فرقی براش دارد که کمربندش طلا باشد یا جواهر یا کوزه ای سفالی شکسته باشد

دربیا بان راه گم کرده بودم با من چیزی نبوددل بر هلاک نهادم نا گهان کیسه ای رادیدم که پر بود از مروارید بود ذوق شادی را هرگز فراموش نمی کنم یاد گرفتن از گندم بریان است ووقتی یاد آن روز تلخی بیادم میاد که می دونستم مروارید است

در بیابان خشک و بی روح کسی که تشنه و بی آب در انجا پلاس است چه به صدف و مروارید..مردی که از بی نعمتی از پای درامد بر دور کمر او چرا باید زَر(جواهر)باشد؟!

به نظرم این شعر یعنی هرگز بدون آذوقه سفر نرو چرا که کسی که از گرسنگی بر زمین می افتد برایش فرقی ندارد که در کمربند او طلا باشد یا سفال شکسته

معنی:

انسانی که تشنه و گرسنه باشه براش فرقی نمیکنه که صدف و مروارید بخوره. کسی هم که بدون آذوقه و غذا به سفر میره از پا میوفته دیگه چه فایدع داره که تو کمربندش طلا و جواهر باشه یا کوزه سفالی

ب نظرم معنای مختصرش اینه

کسی که توی یک بیابان خشک و پر از خار (بی آبادانی ) چون تشنه است و ب آب نیاز داره چه صدف چه مروارید در دهانش فرقی نداره(یعنی توجهی نمیکنه)

مردی که توشه ای ب همراه نداشته باشه در بیابان و گرسنه باشه ، اگر کمربندی از جنس طلا و زر بر کمرش باشه براش هیچ تاثیری نداره .(البته ب نظرم تو بیت دوم یه اشاره ای ب قیامت داره،اینکه اگه تو دنیا کار خوب انجام ندیم و بدون توشه ب اون دنیا بریم هیچی از دنیا با خودمون نمیبریم چه ثروتمند چه فقیر

انسان موجودی کمال جوست و با برطرف شدن نیاز از نیاز دیگری مطرح می شود و تا زمانی که آن نیز برطرف نشود آرام و قرار نمی گیرد

بنابراین فرقی ندارد گرچه ثروتمند باشی اما تا نتوانی به آن نیاز مورد نظرت نرسی باز هم فقیر هستیم حتی اگر معادن طلای بسیاری هم داشته باشی تا زمانی که به آن نیاز تن رسید همچنان نیازمند خواهی ماند

دربیابان خشک وریگ روان تشنه رادردهان چه دروچه صدف مردبی توشه کاوفتادوزپای برکمربنداوچه زروچه خزف

برای یه انسان تشنه چه فرقی میکنه که دردهانش مروارید باشه یا صدف بی آذوقه به سفرنرو که کسی از گرسنگی نمیمیره براش فرقی نداره که در کمربندش طلا باشه یا سفال شکسته

برای انسان تشنه دربیابان خشک چه فرقی میکنه ک در دهانش مرواریدباشه یا صدف

نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.