معنی خوشا مرز ایران عنبر نسیم که خاکش گرامی تر از زر و سیم

معنی خوشا مرز ایران عنبر نسیم که خاکش گرامی تر از زر و سیم را از سایت نکس درجه دریافت کنید.

معنی شعر کتاب فارسی پنجم

معنی شعر کار وتلاش

معنی شعر کار وتلاش کلاس پنجم,معنی شعرهای فارسی پنجم دبستان,معنی شعر کلاس پنجم,معنی درس کار و تلاش,معنی شعر کتاب فارسی پنجم,معنی درس کار و تلاش پنجم,
معنی درس کارو تلاش,معنی درس کار وتلاش پنجم,معنی لغات فارسی پنجم, معنی کلمه های کتاب فارسی پنجم دبستان,شعر های کتاب فارسی پنجم دبستان,
معنی شعر کار و تلاش فارسی پنجم ابتدایی,معنی شعر کارو تلاش از پروین اعتصامی,معنی شعر پنجم ابتدایی

سلام دوستان و همکاران محترم پایه پنجم ابتدایی (دبستان)

در این پست از سایت معلم یار برای شما عزیزان , معنی شعر کار و تلاش فارسی پنجم ابتدایی ویژه ی سال تحصیلی 96-97 و آماده کردیم

امیدواریم مورد استفاده شما عزیزان قرار بگیره

فــدا

به راهی در، سلیمان دید موری -- که با پای ملخ میکرد زوری

سلیمان پیغبر در راه مورچه ای را دید که داشت به سختی پای ملخی را با خودش حمل می کرد

به زحمت، خویش را هر سو کشیدی -- و زان بار گران، هر دم خمیدی

مورچه به زحمت خودش را به هر سو می کشید و بخاطر , آن بار سنگین پشتش خمیده شده بود

ز هر گردی، برون افتادی از راه -- ز هر بادی، پریدی چون پر کاه

با هر گرد و خاکی از راهش دور می شد و با هر بادی مثل پر کاهی به این طرف و آن طرف پرت می شد

چنان بگرفته راه سعی در پیش -- که فارغ گشته از هر کس، جز از خویش

با جدیت تلاش می کرد و به جز خودش به کس دیگری امیدی برای یاری رساندن نداشت

ب تندی گفت کای مسکین نادان -- چرایی فارغ از ملک سلیمان

سلیمان با بدخلقی به مورچه گفت : ای نادان  چرا از قصر سلیمان غافل مانده ای ؟

بیا زین ره، به قصر پادشاهی -- بخور در سفره‌ی ما، هر چه خواهی

از این راه به قصر پادشاهی من بیا و هر اندازه که می خواهی از خوراک های آنجا بخور

چرا باید چنین خونابه خوردن -- تمام عمر خود را بار بردن

چرا باید این همه سختی بکشی و همه ی عمرت را با کار سخت مثل بار بردن سر کنی

رهست اینجا و مردم رهگذارند -- مبادا بر سرت پایی گذارند

این مسیری که تو در آن رفت و آمد می کنی ، مسیر رفت و آمد انسان هاست و ممکن است کسی پا روی تو بگذارد (تورا لگد کند)

مکش بیهوده این بار گران را -- میازار از برای جسم، جان را

این بار سنگین را بیهوده حمل نکن و به خاطر غذا خودت را آزار نده

بگفت از سور، کمتر گوی با مور -- که موران را، قناعت خوشتر از سور

مورچه جواب سلیمان را این چنین داد : کمتر با مورچه ها از جشن و مهمانی صحبت کن زیرا مورچه ها قناعت را از راحت طلبی بیشتر دوست دارند

نیفتد با کسی ما را سر و کار -- که خود، هم توشه داریم و هم انبار

ما نیازی به دیگران نداریم (خود را محتاج و نیازمند کسی نمی کنیم) چون خودمان هم غذا داریم هم انبار غذا

مرا امید راحتهاست زین رنج -- من این پای ملخ ندهم بصد گنج

من امید دارم که بعد از سختی کار به راحتی می رسم و این راحتی را با صد گنجی که بدون زحمت به من بدهند عوض نمی کنم

گرت همواره باید کامکاری -- ز مور آموز رسم بردباری

تو هم اگر می خواهی همیشه در خوشبختی باشی از مورچه ها راه و رسم صبوری را بیاموز

مرو راهی که پایت را ببندند -- مکن کاری که هشیاران بخندند

هرگز به راهی نرو که بعد سبب پشیمانیت بشود و کاری نکن که افراد دانا به تو بخندند

گه تدبیر، عاقل باش و بینا -- راه امروز را مسپار فردا

در زمان تصمیم گیری عاقل باش و همه چیز را در نظر بگیر ، و کار امروز را به فردا نینداز

بکوش اندر بهار زندگانی -- که شد پیرایه‌ی پیری، جوانی

در روز های جوانی که توانا هستی همه ی تلاشت را بکن که همین تلاش ها زندگی خوب و زیبا را در دوران پیری می سازد

پروین اعتصامی - شعر کار و تلاش

منبع مطلب : www.moallemyar.ir

مدیر محترم سایت www.moallemyar.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

ادبیات فارسی سال دوم راهنمایی

درس هفدهم

خوشا مرز ایران

خوشا مرز ایران عنبر نسیم                           که خاکش گرامی­تر از زرّ و سیم

خوشا: خوش است، خوب است           عنبر: ماده­ای خوش­بو که از نوعی نهنگ(عنبرماهی) به دست می­آید.

عنبر نسیم: نسیمِ خوش­بو                 گرامی­تر: ارزشمندتر            زرّ و سیم: طلا و نقره

چه خوب است سرزمین خوش­بوی ایران که خاکش از طلا و نقره ارزشمندتر است.

هوایش موافق به هر آدمی

زمینش سراسر پر از خرّمی

موافق: سازگار          آدمی: انسان

خرّمی: سرسبزی

آب و هوایش با هر انسانی سازگار است و سراسر سرزمینش سرسبز است.

فضایش چو مینو به رنگ و نگار

به یک سو زمستان، دگر سو بهار

مینو: بهشت، فردوس                سو: سمت، جهت                 زمستان و بهار(مراعات نظیر)

فضایش مانند بهشت رنگارنگ است و یک سمت آن زمستان و سمت دیگرش بهار است.

گر از فارس گویی، بهشتی خوش است                  همه مرز آن خرّم و دل­کش است

فارس: استان فارس که مرکز آن شیراز است.                 دل­کش: دل­آویز

اگز از سرزمین شیراز بگویی، مانندی بهشتی زیباست و سراسرش سبز و دل­آویز است.

به یک سوی اهواز مینو سرشت                         که سبز است و خرّم چو باغِ بهشت

سرشت: طبیعت، نهاد

در سمت دیگرش سرزمین بهشتی اهواز است که مانند باغ بهشت سبز و با طراوت است.

گر از مُلک کرمان سُرایم، رواست                  که هندوستانی خوش آب و هواست

ملک: سرزمین، کشور       رواست: شایسته است، جایز است

شایسته است که از سرزمین کرمان بسُرایم؛ که در آب و هوا مانند هندوستان است.

به نزد کسی کاو بُود فرهمند                      یکی نیلِ کوچک بود هیرمند

فره: تأیید خداوندی.                       فرهمند: کسی که تأیید خداوند را با خود دارد.

کاو:( که+او)              نیل و هیرمند(مراعات نظیر)

کسی که تأیید خداوندی را با خود داشته باشد؛ رود هیرمند را با رود نیل برابر می­داند.

خراسان، ز چین و خُتن خوش­تر است               که خاکش به مانند مشکِ تر است

خراسان، چین و خُتن(مراعات نظیر) در بیت با تکرارِ «خ» واج­آرایی یا نغمه­ی حروف ایجاد شده است.

مُشک: ماده­ای تیره و خوش­بو که از ناف آهو به دست می­آید و بهترین نوع آن در سرزمین«ختن» به دست می­آید.

تر: تازه، باطراوت، شاداب               مُشکِ تر: مشکِ تازه            چین و خُتن: جناس خطّی

سرزمین خراسان از بهتر از سرزمین چین و ختن است زیرا خاکش مانند مشک تازه بسیار خوش­بوست.

صفاهان، چنو در جهان شهر نیست                      نداند کَسش کز خِرد بهر نیست

صفاهان: اصفهان              چنو: (چون+او)         خرد: عقل، اندیشه

بهر: قسمت، نصیب                                      کَسش: کسی آن را

در جهان هیچ شهری مانند اصفهان نیست و این را کسی که عقل ندارد، نمی­داند.

عروس جهان است مُلکِ اراک                        که سرتاسرش مُشک­بیز است خاک

واج­آرایی در تکرارِ«ک».                          بیز: بن مضارع از بیختن(غربال کردن)

سرزمین اراک در زیبایی مانند عروس است. و سرتاسر خاکش مشک سوده(خوش­بو) است.

هم از عهد جمشید و کاووس­کی                           نبوده­است مُلکی به خوبی چو ری

عهد: دوران، زمان                     جمشید و کاووس(مراعات نظیر)

از زمان جمشید و کاووس شاه سرزمینی به خوبی ری نبوده است.

هم آن آذرآبادگان، گوهری است                         که بر روم و شامش بسی برتری است.

آذرآبادگان: آذربایجان                                  گوهر: جواهر(سنگ قیمتی و ارزشمند)

آذرآبادگان، روم و شام(مراعات نظیر)                  شام: سوریه

سرزمین آذربایجان جواهری است و از سرزمین روم و سوریه بسیار برتر است.

گر آیی سویِ رشت و مازندران                        پُر از سبزه بینی، کران تا کران

کران تا کران: سرتاسر، همه جا

اگر به رشت و مازندران قدم بگذاری، سرتاسرش را پر از سبزه می­بینی.

همه بوستانش سراسر گل است                    به باغ اندرون، لاله و سُنبل است

لاله و سُنبل: مراعات نظیر         به باغ اندرون: درون باغ، داخلِ باغ

سرتاسر باغ­ها و بوستان­هایش پُرگل و زیباست و درون باغ­هایش پُر از لاله و سنبل است.

شکوه کرخه

بلندا: بلندترین نقطه                        سرزمین­های گرم و لب­تشنه(انسان­انگاری دارد).

هورالعظیم: آفتاب بزرگ       سر زنده: شاداب                تلخ و شیرین(آرایه­ی تضاد)

کرخه ... گرمی خون دلاوران این میهن را بر پیکر خود احساس کرده است(آرایه­ی جان­دارپنداری).

گستاخ: جسور                                       بعث: رستاخیز، جنبش

کرخه از گستاخی­ها و بی­رحمی­های دشمن بعثی خون دل­ها خورده­است(انسان انگاری).

خیل: گروه اسبان، جمع زیاد                       جان بر کف: از جان گذشته، فداکار

بنیان: بنیاد، ریشه، اساس، پایه                    استوار: محکم، پایدار، پا بر جا

سد: مانع                هجوم: حمله              تحرّک: جُنب و جوش

کرخه هرگز رنگ نباخت(انسان انگاری)         رنگ باختن: کنایه از ترسیدن

بر خود نلرزید: نترسید(کنایه)                      آب بر لبش نخشکید: نترسید(کنایه)

کرخه آب در بنیاد دشمنان جنگ­افروز ریخت: باعث نابودی دشمنان جنگ افروز شد.

خانه­ی خیالات و پندارشان را از پی­برافکند: خیالات دشمنان را نقش بر آب کرد.

خانه­ی خیالات: اضافه­ی تشبیهی                   تازش: حمله، هجوم

همّت: تلاش، کوشش                              رود همّت: اضافه­ی تشبیهی

دریای علم و دانش: اضافه­ی تشبیهی            درآمیخت: مخلوط کرد

ارتفاعات: بلندی­ها                                  رونق: رواج، گسترش

عزّت: سربلندی، افتخار                            شادابی: طراوت

قلل: جمع مکسّر قلّه                               مایه: سبب، دلیل

سیما: چهره، روی، رخسار                          زیور: زینت

عرصه: میدان

گروه کلمات املایی درس هفدهم

عنبر نسیم- موافقِ طبع- مینو سرشت- آدمِ فرهمند- صفاهان و آذرآبادگان- خاکِ مشک­بیز- ارتفاعات زاگرس- منطقه­ی هورالعظیم- خیلِ عظیمِ - هجومِ وحشیانه- حامیان صدّام- ترس و هراس- تازش دشمنِ بعثی- مایه­ی عزّت- قلل استوار- جانب خوارزم- سدّ کرخه- کتاب­های لغت و مرجع- چین و خُتن- عهد جمشید- گستاخی­ها و بی­رحمی­ها- دانش و تخصّص- رونق زندگی- عرصه­ها و میدان­ها- جاذبه­های گردش­گری.

منبع مطلب : www.farsi2vom.blogfa.com

مدیر محترم سایت www.farsi2vom.blogfa.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.