معنی آب زنید راه را هین که نگار میرسد مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد

معنی آب زنید راه را هین که نگار میرسد مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد را از سایت نکس درجه دریافت کنید.

شعر حفظی آب زنید راه را سال اول دبیرستان

شعر حفظی       « آب زنیدراهرا »       صفحه 56  

قالب : غزل     شاعر : مولوی

نوع ادبی : غنایی (عرفانی)   نوع توصیف : نمادین – تخیلی .

این غزل به مناسبت بازگشت شمس تبریزی سروده شده است .

ردیف : می رسد     قافیه : نگار ، بهار ، نثار ، یار ، کنار ، شکار ، سوار ، خمار ، غبار

1- بر راه آب بپاشید هان (آگاه باشید) زیرا معشوق از راه می رسد به باغ مژده دهید زیرا بوی بهار از راه می رسد.

آرایه : نگار : استعاره از معشوق . مصراع دوم : تشخیص ، بهار استعاره از معشوق.

بهار و باغ : مراعات نظیر      باغ : استعاره از عارفان

2- برای محبوب که مثل ماه شب چهارده است راه را بگشایید زیرا چهره ی نورانی او (برهمگان ) نور نثار می کند (= نور می پاشاند. )

آرایه : تشبیه یار به ماه شب چهارده       مصراع دوم : استعاره مکنیه: رخ به خورشید تشبیه شده است نور استعاره از شاباش ( = نقل و سکه ای که بر عروس می پاشند ) ماه ، نور : مراعات

3- سینه ی آسمان شکافته است ، در جهان غلغله و غوغا به پا شده است . بوی خوش به مشام می رسد . بیرق و پرچم یار از راه می رسد .

آرایه : جهان : مجاز از مردم . مصراع اول : اغراق . آسمان استعاره مکنیه. عنبر و مشک : استعاره مکنیه (دمیدن : وزیدن ، فوت کردن در چیزی ، روییدن ، طلوع کردن ، در اینجا شاعر عنبر و مشک را به نسیمی تشبیه کرده که می وزد و بوی خوشش را پراکنده می سازد . )

4- یار که مایه ی رونق باغ است و چون چشم عزیز و چون چراغ مایه ی روشنایی ماست از راه می رسد . غم به کنار می رود (غم تمام می شود) ماه به کنار ما می رسد .

آرایه : چشم و چراغ و ماه : استعاره از یار. کناره و کنار : جناس . غم به کناره می رود : استعاره مکنیه

5- تیر روان شده است و به هدف می خورد ، پس برای چه ما نشسته ایم ؟ شاه از شکار می رسد .

(معشوق از شکار دل ها بر می گردد / معشوق پیروز وکامیاب می رسد)

آرایه : تیر ، نشانه و شکار : مراعات نظیر .    شاه : استعاره       واج آرایی : ش

6- با آمدن او باغ سلام می کند (شکوفا می شود) و سرو به احترام او می ایستد   سبزه در مقابل او پیاده ایستاده است و غنچه به احترام او ایستاده است .

آرایه : تشخیص        باغ ، سرو ، سبزه و غنچه تناسب (مراعات نظیر ).      بیت کنایه (شادمانی طبیعت از آمدن محبوب )     پیاده وسوار : تضاد .   سبزه کوتاه است لذا می گوید پیاده می رود و غنچه چون سلطان چمن است می گوید سوار می رسد.

7- حتی ملکوتیان از آمدن محبوب به طرب نشسته اند و شراب می نوشند . روح با آمدن او سرمست شد و عقل که نماد عقلانیت و مصلحت اندیشی است در مقابل عشق مست و خمار شده است .

آرایه : مصراع دوم تشخیص .   خراب ، مست و خمار : مراعات

منبع مطلب : adabf.blogfa.com

مدیر محترم سایت adabf.blogfa.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

گنجور » مولوی » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۴۹

فرهادی نوشته:

در این غزل زیبا, مولانا لحظه وصال با معبود را به زیباترین شکل ممکن به تصویر میکشد ,
معبود را به نگار تشبیه کرده که از آمدنش , بوی بهار استشمام میشود,نور افشانی اش چندین برابر ماه است…..
او با چشم دل عوالم بالاتر را شهود میکند و غوغای هستی را می بیند ….او از شکافتن آسمان میگوید , فرشته های آسمانی و ولوله ای که در آسمان بر پا شده را شهود میکند, نشانه هایی از آمدن یار میدهد, بوهایی را استشمام میکند که قابل قیاس با بوهای خوش این دنیایی نیست …..
در روایات نیز داریم که همه آنچه در عالم بالاتر وجود دارد در اعلی درجه آن , لطیفتر و زیبایی ها هزاران برابر است, بوها , صداها همه و همه بسیار طرب انگیز بوده و موسیقی خاصی داره که طنین آن ,اصلا با آنچه در عالم ماده, می شنویم قابل قیاس نیست…..
بقول مولانا هرچه بیشتر با کلمات توصیف کنیم , حجاب ها را بیشتر میکنیم ….
در غزل میگوید که فقط نشانه های آمدن یار , چقدر عالم هستی را به تکاپو انداخته است, ……بوهای خوش, سنجق یار ……رونق باغ…..چشم و چراغ همه هستی………
و اما در اینجا یار را به شاه تشبیه میکند که به قصد شکار تیری پرتاب کرده و هدف را نشانه رفته و اکنون برای دیدن شکارش میاید….
همه هستی برای آمدنش در خالت آماده باش هستند ….باغ سلام میکند…..سرو قیام میکند……سبزه پیاده میرود……غنچه سوار میرسد……

خلوتیان آسمان تا چه شراب می خورند
روح خراب و مست شد , عقل خمار می رسد
در اینجا این سوال بزرگ برای مولانا پیش میاید که چرا خلوتیان آسمان یعنی آنهایی که اینهمه عظمت و بزرگی و هیبت و شکوه و مستی را که فقط نشانه های آمدن یار است و روح چون منی را چنین مست میکند و عقل را خمار !!!!!!! چگونه ممکن است با ابنهمه مستی که حضور معبود به آدم میدهد , کسی بتواند شراب هم میل کند , اصلی چه لزومی به خوردن شراب هست؟مگر ظرفیتی هم باقی میماند برای مستی بیشتر؟مگر بیشترش هم ممکنه؟؟؟؟؟

این شهود خودش پر از مستی و شعف و شادی وخماری است و تمام ظرفیت وجودی مرا پر کرده , دیگر ظرفیتی برای مستی بیشتر نیست

و در بیت آخر میگوید:
چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
کوی ما ,کوی عاشقان , کوی واصلان , کوی خاموشی است،
چون در کوی واصلان , آنچه را شهود میکنی نمیتوانی در قالب کلمات بیان کنی, واژه ها ظرفیت بیان آنهمه لطافت و زیبایی را ندارند درخشندگی رنگها , آنچه از بوها می شمید , لطافت های عالم بالا مافوق تصور و بیان است بنابراین اگر سعی کنی با کلامت ,پرده برداری, در حقیقت حجاب اندر حجاب ایجاد میکنی یا بعبارتی مثل اینکه فضا را با گفتگوی خود غبارآلود میکنی

👆☹

منبع مطلب : ganjoor.net

مدیر محترم سایت ganjoor.net لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

منبع مطلب : www.mehrnews.com

مدیر محترم سایت www.mehrnews.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.

..... : ای بابا من کل گوگل رو زیر و رو کردم اصلا نیستاینجا هم که نبودکسی میدونه؟