آیه ۷۵ سوره مائده به کدام ویژگی حضرت مریم اشاره دارد

آیه ۷۵ سوره مائده به کدام ویژگی حضرت مریم اشاره دارد را از سایت نکس درجه دریافت کنید.

آیه 75 سوره مائده

مَا الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیَمَ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدّیقَةٌ کانا یَأْکُلانِ الطَّعامَ انْظُرْ کَیْفَ نُبَیِّنُ لَهُمُ الْآیاتِ ثُمَّ انْظُرْ أَنَّی یُؤْفَکُونَ (75)

چون حق تعالی ذکر مقالات باطله نصاری نمود، در عقب آن ردّ قول ایشان را بر طریق احتجاج می‌فرماید:

مَا الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیَمَ إِلَّا رَسُولٌ‌: نیست مسیح پسر مریم مگر رسول خدا.

«1» ثواب الاعمال، صدوق، صفحه 197، حدیث اوّل (ثواب الاستغفار)- جامع الاخبار، فصل 26، حدیث 8.

«2» بحار الانوار، جلد 73، صفحه 355، حدیث 62- جامع الاخبار، فصل 26، حدیث 9.

«3» بحار الانوار، جلد 78، صفحه 356، حدیث 11 (با تفاوت مختصر)- جامع الاخبار، فصل 26، حدیث 17.

تفسیر اثنا عشری، ج‌3، ص: 150

قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‌: بدرستی که گذشته‌اند پیش از او فرستادگان و پیغمبران، و عیسی را معجزات داده چنانکه ایشان را عطا فرموده. اگر مرده به دم عیسی زنده می‌شد، عصای موسی اژدهای زنده می‌گشت، و آن عجیب‌تر است. و اگر او بی‌پدر مخلوق شد، آدم علیه السّلام بی‌پدر و مادر موجود گشته، و آن غریب‌تر است. پس کسی که ادعای الهیت در حق عیسی علیه السّلام نماید، مثل کسی است که ادعای الوهیت نسبت به تمام انبیاء نماید به جهت تساوی ایشان در منزلت، و حال آنکه معجزات انبیاء، ایشان را از معبودیت بیرون نمی‌برد و در الوهیت داخل نمی‌سازد. وَ أُمُّهُ صِدّیقَةٌ: و مادر عیسی یعنی مریم کثیر الصدق و ملازم بر آن بود، که دال است بر عظم منزلت او یا تصدیق انبیا و آیات ربّانی می‌کرد کما قال: «وَ صَدَّقَتْ بکَلِماتِ رَبّها وَ کُتُبهِ» «1» بعد دلیل عدم الوهیت ایشان را فرماید به التزام که: کانا یَأْکُلانِ الطَّعامَ‌: بودند پسر و مادر که می‌خوردند طعام را و مانند سایر حیوانات محتاج غذا، یا لازمه طعام مدفوع است؛ پس با وجود چنین احتیاجی چگونه صفت ربوبیت را بر ایشان اطلاق کنید (تعالی اللّه).

حق تعالی اوّل بیان مرتبه عیسی و مریم را نمود به اینکه این کمال، موجب الوهیت ایشان نشود؛ زیرا بسیاری از مردمان شریک ایشانند در مثل این کمال، و بعد از آن تنبیه فرمود بر نقص ایشان و ذکر آنچه منافی ربوبیت و مقتضی مخلوقیت و احتیاج ایشان. بعد بر وجه تعجیب، نسبت به کسی که دعوی ربوبیت آنها نماید با وجود امثال این ادله ظاهره، می‌فرماید: انْظُرْ کَیْفَ نُبَیِّنُ لَهُمُ الْآیاتِ‌: نظر کن چگونه بیان می‌کنیم برای ایشان دلایل توحید را. ثُمَّ انْظُرْ أَنَّی یُؤْفَکُونَ‌: پس نظر نما در حال ایشان چگونه بر گردیده می‌شوند و منقلب گردند از دریافتن حق و تأمل نمودن در آن.

نکته- «ثمّ» برای تفاوت بین العجبین است، یعنی بیان کردن ما آیات را عجیب، و اعراض ایشان اعجب و اغرب چیزها است. در مجمع‌ «2» فرماید: نظر

«1» تحریم، آیه 12.

«2» مجمع البیان، ج 2 ص 230.

تفسیر اثنا عشری، ج‌3، ص: 151

اول به فعل جمیل او سبحانه است در نصب آیات و ازاله علل. و نظر ثانی به افعال قبیحه، ترک تدبر ایشان در آیات است.

منبع مطلب : wiki.ahlolbait.com

مدیر محترم سایت wiki.ahlolbait.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.